Tijdens het rond reizen door de Filipijnen kom je langs de mooiste stranden, watervallen en andere toeristische hotspots. Wil je ook graag een andere kant van de Filipijnen bekijken? Bezoek dan het Iwahig gevangenis.

Een gevangenis zonder deuren, bijna twee keer zo groot als Parijs waar je als toerist naar toe kan; dat is het Iwahig Prison in Puerto Princessa (Palawan, Filipijnen). Hier werken en wonen bijna 3000 gevangenen, alsof het een normaal dorp is. Er staan geen hekken of muren. Het terrein is omringd door rijstvelden, bergen, een nationale snelweg en een rivier. Gevangenen zouden hier makkelijk kunnen weglopen, maar dit wordt niet/nauwelijks gedaan.

Hoe kom je er?

Vanaf Puerto Princessa ben je in circa 30 minuten bij de gevangenis zonder muren. Je kunt hier zelf naar toe rijden met een scooter of je kunt een taxi bestellen. Wij hebben er voor gekozen om met een Tricycle te gaan. De chauffeur kon ons onderweg al wat meer informatie geven over de gevangenis waardoor we beter wisten waar we aan toe waren. Een bodyscan, tassencontrole en of andere vorm van controle hoef je niet te verwachten bij de ingang. De chauffeur ging met ons mee naar binnen en reed ons binnen de open gevangenis nog langs verschillende plekken. Ook bleef hij wachten tot wij klaar waren en bracht ons netjes weer terug bij ons hotel in Puerto Princessa.

De gevangenis

De Iwahig gevangenis heeft drie verschillende ‘afdelingen’; minimaal- , medium- en maximaal beveiligd. De laatste afdeling is wel gesloten met hekken en muren, deze gevangenen mogen niet werken of naar buiten. De medium beveiligde gevangenen zijn minder streng beveiligd, zij mogen wel naar buiten om te werken. De laatste groep (meestal doorgeschoven van de medium- en/of maximale beveiligde afdeling) leven en werken met minimale beveiliging. Zo kunnen zij wennen aan een leven buiten de gevangenis. Een poging tot ontsnappen betekend weer terug naar de maximale beveiligde afdeling, wat door hun wordt gezien als de hel.

Wat kun je verwachten?

Zoals alle toeristen, werden wij naar de recreatieruimte gebracht waar de minimale- en medium beveiligde gevangenen ons aan het opwachten waren. Er stond een gevangenen klaar om ons een kleine rondleiding te geven en om ons zijn verhaal te vertellen. Hij gaf aan dat hij bijna weer vrij was maar geen geld had om terug te gaan naar zijn familie in Manilla (achteraf lazen wij dat dit verhaal vaker wordt gebruikt om geld te krijgen). Wij gaven hem wat geld en gingen verder.

We kwamen bij een basketbalveld waar twee plastic stoeltjes voor ons werden klaargezet. Een groep of 12 gevangenen hadden een dansje ingestudeerd, en deze moesten wij bekijken. Het was ongemakkelijk en ook wel een beetje grappig. Het was duidelijk dat er een aantal enthousiaste dansers waren die dit erg leuk vonden, maar ook waren er wat dansers die in het midden van de dans het podium verlieten om weer verder te gaan met tafeltennissen. We gaven ze een groot applaus en stopten wat geld in de ‘fooienpot’ van de dansers. Ook met wat Nederlandse hits waren zij bekend, zo stonden ze nog vrolijk mee te zingen en dansen op het lied ‘Traag’ van Bizzey ft. Kraantje Pappie.

Na de dans werden wij gewezen op het souvenirwinkeltje, met souvenirs die de gevangenen zelf hadden gemaakt. Wij hebben een gevangenis-shirtje, twee fluiten en een pak koekjes gekocht. Dat laatste hebben we gedeeld met de gevangenen. Onveilig hebben wij ons niet gevoeld in het Iwahig Prison.

Waar moet je rekening mee houden?

Neem genoeg contact geld mee en eventueel wat koekjes, tandenborstels, sigaretten en dergelijke. Ga met de gevangenen in gesprek, sommigen vinden dit erg leuk. Respecteer natuurlijk ook hun privacy, zo hebben wij zelf niet aan gevangenen gevraagd waarom zij daar vast zitten. Ook raad ik je aan om voorzichtig te doen met foto’s maken van gevangenen, vraag eerst of dit goed is. Na circa 45 minuten in de Iwahig Prison hielden wij het voor gezien.

Meer weten over onze tijd in de Filipijnen? Lees dan ook:

De Filipijnen – reisroute (18 dagen)